อีกปี…
Posted by Kittisobhano on Dec 27, 2009
มีความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเกิดขึ้นในปีนี้(๒๕๕๒)
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของความสัมพันธ์ที่ดีและเครือข่าย
โครงการวัดปลอดบุหรี่ทำให้มีโอกาสได้ร่วมมือกับพระสังฆาธิการ
ทั้งในระดับพื้นที่และส่วนกลาง
นอกจากนั้น โครงการปลูกป่าก็เชื่อมโยงกับหน่วยงานป่าไม้
และในระดับบุคคล ความสัมพันธ์กับตำรวจท้องที่ ตำรวจภาค
และ DSI ก็ไปกันด้วยดี
ยิ่งในส่วนของการรับบริจาคสิ่งของ เช่น เครื่องกันหนาว
ก็ทำให้ในส่วนของมูลนิธิได้รู้จักกับคนใจบุญอีกหลายราย
น่าเสียดายที่การเงินตึงตัวช่วงปลายปีพอดี
การเปิดร้าน-เปิดสำนักงานของมูลนิธิใน อ.ฝาง จึงต้องสะดุดไป
…………..
การวางแผนงานปีหน้ายังรออยู่
เช่นเดียวกับโครงการต่างๆ และการขอทุน
พร้อมๆ ไปกับการปลูกและฟื้นฟูป่า
และการพัฒนาสถานปฏิบัติธรรม
…………..
๒๕๕๓ ปีขาล อายุจะครบ ๔ รอบ
จะมีกำลังอยู่ถึงเดือน มิถุนายน หรือไม่ก็ยังน่าคิด
ถ้าเปรียบเทียบกับสุขภาพที่เป็นอยู่ขณะนี้…
กระบวนการเรียนรู้(๑)
Posted by Kittisobhano on Nov 26, 2009
สัปดาห์ที่แล้วมีโอกาสจัดอบรมให้กับกลุ่มเป้าหมายสี่สิบกว่าคน
มีทั้งนักศึกษา นักเรียน และสามเณร
เป็นการจัดกระบวนการเรียนรู้อีกครั้ง หลังจากว่างเว้นมานับสิบปี
มิหนำซ้ำ ยังเป็นการจัดคนเดียว โดยมีทีมงานมือใหม่ร่วมด้วยจำนวนหนึ่ง
และคนเหล่านั้นไม่เคยจัดอบรมอย่างนี้มาก่อนเลย
หลังงานเสร็จหลายๆ คนมีความสุข
แต่ตัวเองรู้ดี ว่ายังขาดๆ เกินๆ อยู่มาก
ทั้งในส่วนกิจกรรม เนื้อหา และการสรุปบทเรียน
หลายสิ่งที่กลุ่มเป้าหมายเจอ ผ่านการนำเสนอ
แต่ไม่ได้สานต่อ ไม่ได้เชื่อมร้อยให้เกิดการเรียนรู้ในภาพรวม
งานอย่างนี้จะสนุกมาก ถ้ามีทีมที่ดี(หมายถึงทีมมีประสบการณ์ใกล้เคียงกัน)
และกลุ่มเป้าหมายจะได้ความรู้(ปัญญา)มาก ชนิดเปลี่ยนตัวเองเลยทีเดียว
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ได้แน่ๆ
ก็คือได้รับรู้ ถึงสรรพกำลังของสวนเมตตาธรรม
ว่ามีแค่ไหน และอย่างไร ตลอดจนน่าจะทำอะไรได้บ้าง
งานนี้เกิดเครือข่ายเพิ่มเติมเยอะ
โดยเฉพาะกับพวกป่าไม้ และนักศึกษา
ในแง่สถานที่ วันเดียว มีคนมาสวนเมตตาธรรมสี่ห้าร้อยคน
ก็นับว่าประสบความสำเร็จไม่ใช่น้อย
นับตั้งแต่พระสุพจน์มรณภาพ
งานนี้นับว่าสวนเมตตาธรรมเปิดกว้างได้มากที่สุด
แม้ว่าจะเป็นระดับท้องถิ่นก็ตาม
นับได้ว่าเป็นงานที่น่าสนใจงานหนึ่ง
……..
เรื่องกระบวนการเรียนรู้เอาไว้ตอนหน้าค่อยว่ากัน
เฮือกสุดท้าย…
Posted by Kittisobhano on Aug 18, 2009
ในชีวิตของแต่ละคน
คุณจะต่อสู้และช่วงชิงได้ยาวนานสักเพียงไหน?
บนเวทีที่ไม่จำกัดรูปแบบการฟาดฟัน
คุณจะล้มแล้วลุกได้สักกี่คราว…
บนพื้นที่ของฝ่ายตรงข้าม
ยังจะมีฟูกหมอนรองรับผู้แพ้พ่ายล่ะหรือ?
บาดแผลบ่งบอกประสบการณ์จากอดีต
แต่พื้นผิวหัวใจ
ดูจะไม่เพียงพอสำหรับคนอ่อนแอ
ดิ้นรนต่อไปนะ
หลายคนยังรอความหวังจากคุณ…
แต่ออกจะน่าเสียดาย
ที่พวกเขาและเธอจำนวนไม่น้อย
ต่างมุ่งหวังจะใช้คุณ
แค่ในฐานะสะพาน หรือทางผ่านเท่านั้น…
เวลาเหลือน้อยแล้วเพื่อนรัก
จะนั่งพักหรือเดินต่อไป..ก็คิดให้ดีๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น